Itteren uit……….altijd zwaar.

Vandaag was het zover! Het vierde elftal, als u dit leest inmiddels het vijfde, ging op reis naar Itteren, ofwel het Goutum van Maastricht. Er zou een om elf uur aanwezig zijn op de Warren om de spelers van Hardegarijp en onze nieuwe kornuiten van de V.V. Nicator op weg te helpen. Helaas werd deze tijd door enkele omstandigheden wat later. In Hardegarijp heerst dan ook het gerucht dat de bus pech had maar dat ontkennen noch bevestigen wij.

 Inmiddels zijn we goed gemutst onderweg en nadat een eerste videoband en blikje bier gedopt / geopend is komt de stemming er erg goed in. Het weer zit in tegenstelling tot wat Erwin K. zei erg mee en mede hierdoor stijgt de tempratuur in de bus zo dat de luiken al bij Akkrum-zuid open moesten. Onderweg werd er nog wat lectuur gekocht en dat hield het gezelschap behoorlijk rustig. Na een lange rit, voetballen op parkeerplaatsen en nog maar weer de B-film komen we aan in Houthem (!)-St Gerlach

Daar werd het kamp opgezet en de spelerskamers verdeeld. De ene helft gezellig aan een spoorlijn de andere helft met een mooi uitzicht richting een paar voor friesche begrippen hoge heuvels. Beneden was de inrichting á la het Gouden Pilsje, lekker gezellig en knus, dus biertje en kaarten.

Etenstijd kwam eraan en men maakte zich klaar voor het bruisende Valkenburg. Nicator toog richting M’tricht, maar volgens een bepaald iemand was dat natuurlijk wel een stukje verder terug lopen. Plaats nemend op één der terrassen werd er natuurlijk eerst even gebierd en daarna werd er kennis gemaakt met een ander team uit de buurt van Deventer, erg gezellige mensen die de hele avond hadden uitgetrokken om te doen waar wij geen zin in hadden.(later meer).

Na dit eten ging het vierde voor wat cultuur, maar helaas was alles gesloten( kan men tenminste niet zeggen dat we het niet geprobeerd hebben). Zeer ontdaan hiervan belande we in een ski-hut waar het verdriet van geen cultuur even weggewerkt werd. *Teo, Marcel en Geert gingen uit hun bol met afro-pruiken en Joop probeerde één van de toeristen te versieren wat uiteraard niet lukte. Na (te) veel Euro gespendeerd te hebben waren daar ineens weer onze vrinden uit Deventer e.o. Tijd om te gaan zoeken naar een verse tap. Deze vonden we in Café HET TREFPUNT, waar we met een Limburgse Anneke Douma werden verwelkomd. Over de zangkwaliteiten van deze mevrouw viel te twisten maar ze probeerde haar best te doen, nieuwe kroeg dus. We zochten ze wel uit deze avond. Na eerst weer verplicht het verdriet weg te spoelen waren we nu in een kroeg beland waar te veel mensen een te hoog Sjonnie en Anita gehalte hadden. Wat moet je dan?? Precies even lappen en weer doorgaan. Marcel en John hadden op het dure drankjes probleem wat gevonden en gingen op een onbemande stoel bij de toiletten zitten, het geld stroomde binnen tot dat Marcel een kleine woordenwisseling had met wat later bleek de eigenaresse van de kroeg.

 Nadat we Jos buiten vonden in een donker hoekje besloot Frits dat we nu echt naar “huis” moesten gaan. Aangekomen bij het slaapadres werd het duidelijk dat sommige mensen zichzelf maar moesten instoppen en de kamers werden opgezocht. Na wat teleurstelling hiervan, (iemand wilde zelfs op het spoor gaan slapen) deuren aan elkaar vasttapen, dekbedden weg jatten, foto’s  maken en matrassen voor deuren  leggen werd het uiteindelijk stil.

De volgende ochtend kwart voor acht zaten er ruim 25 zombies aan de ontbijttafels. Iedereen had er zin in maar je kon toch duidelijk het verschil zien tussen Nicator (voor de vijfde  x) en Het vierde (1e x).Nadat we ons om half negen gemeld hadden bij de VV Itteren was er even tijd om de roes proberen weg te slapen en vitaminepreparaten naar binnen te werken.

De eerste wedstrijd was verrassend tegen ROAC uit Rijpwetering. Tja je zal er maar wonen. Hardegarijp was anders ingedeeld omdat een team uit de buurt van Deventer nog maar 4 spelers had, de rest was opgepakt de avond ervoor. De twintig minuten leken wel uren, nee dagen te duren en na afloop stond het 2-0 voor hun.( én niet omdat hun nou zo goed waren) De tweede wedstrijd was 4 km verder op en het vierde diende zich te verplaatsen met een bus wat voor een bepaald  iemand te veel bleek te zijn. Hij sloot zich aan bij een illuster gezelschap. Even “alleen” zijn bleek te helpen want we wonnen via een goal van Jorris met 1-0 van PH uit Almelo. ( en niet omdat wij zo goed waren).

Teruggekomen van dit kleine avontuur was westrijd nummer drie van cruciaal belang van doorgaan of niet. De groep was verdeeld maar na overleg ging men het toch proberen. De brilstand duurde lang maar bleef niet staan, we verloren ondanks hevige vlagsignalen met 1-0.Het vierde was geëlimineerd, en de vraag blijft: wie heeft aan de scheids zijn dochter/ vrouw  gezeten die avond daarvoor??

 Het wachten was begonnen, Nicator had zich wel geplaatst voor de kruisfinales, maar de zon scheen nog steeds dus echt erg was dat niet. Na een verfrissende douche, kwam de tap toch weer aantrekkelijk dicht in de buurt. Sommige durfde het niet aan en hielden het wijs bij een frisje en een zeer vette hap. Nadat we een kleine regenbui hadden overleefd en met een soort loterij niks hadden gewonnen gingen we terug naar huis.

 Hup filmpje erin, wat eten & drinken, en zo nu en dan de oogjes dichtvallend kwamen weer aan in Leeuwarden en Hardegarijp. Terugkijkend een zeer geslaagd toernooi waarin het Vierde heeft laten zien dat ze thuishoren op een dergelijk toernooi, en we moeten wel terug want er staat nog een ….pot, dus volgend jaar weer! O ja de keeper van Hoofddorp wil gezien zijn kwaliteiten bij ons komen voetballen.

* in dit verslag zijn al delen weggelaten en namen veranderd, dit om te voorkomen dat mensen een foutief beeld van dit elftal en de zin van dit toernooi zullen krijgen na aanleiding van het lezen van dit verslag.